Oprócz tych potulnych i miłych kociaków, po naszej planecie chodzą również takie koty, które nie dadzą się tak łatwo pogłąskać .
Oto lista drapieżnych kotów:
1.Gepart - Do drapieżnego trybu życia najlepiej przystosowana jest rodzina kotów. Zmysły węchu, słuchu i wzroku mają wyostrzone najbardziej ze wszystkich ssaków. Charakteryzuje je także wyjątkowa lekkość i zwinność ruchów, Do tej rodziny należy gepard, kot o długości około 1,3 metra i wysokości w kłębie 80 centymetrów. Puszysty ogon osiąga długość 75 centymetrów. Zależnie od miejsca występowania futro ma kolor szarożółty lub rudawy. Całe ciał, z wyjątkiem białawego brzucha, pokrywają równomierne niewielkie, czarne cętki. Charakterystyczny wygląd nadaje zwierzęciu mała głowa z krótkimi, zaokrąglonymi uszami i stosunkowo wysokie nogi.
2.Lampart - Lampart to średniej wielkości kot dość licznie rozprzestrzeniony w środkowej i południowo – wschodniej Afryce, a także na kontynencie azjatyckim. Długość lamparta nie przekracza 1,5 metra, a wysokość dochodzi do 1 metra. Metrowy jest również ogon tego zwierzęcia. Ubarwienie sierści jest zróżnicowane i ma głównie maskować lamparta wśród liściastych gałęzi drzew. Najczęściej umaszczenie przybiera barwę żółtorudawą lub białawą z licznymi czarnymi cętkami. Spotyka się też zwierzęta zupełnie czarne, zwane czarnymi panterami (nadmierne nagromadzenie się ciemnych pigmentów). Puszystość sierści zależy od klimatu. Na przykład lamparty żyjące w Chinach mają sierść grubą o najdłuższym włosie.
3.Ocelot - Południe Ameryki Północnej, Amerykę Środkową i Południową zamieszkuje ocelot – silne i krępe zwierzę z rodziny kotów. Najlepiej znany jest w południowo-wschodniej Brazylii, północnej Argentynie, w środkowej Boliwii, w Peru, we wszystkich krajach Ameryki Środkowej oraz na południu Stanów Zjednoczonych.
Pierwsze wzmianki o tym dzikim kocie nożna przeczytać w notatkach hiszpańskiego konkwistadora Castillo towarzyszącego wyprawie Corteza do Ameryki, a także w słynnym liście Krzysztofa Kolumba pisanym z Jamajki w 1503 roku do króla Hiszpanii. Dopiero jednak Franciszek Hernandez podczas siedmioletniego pobytu w Meksyku (1570-1577) potrafił dokładnie opisać to zwierzę.
4.Puma - Puma to drapieżnik zamieszkujący oba amerykańskie kontynenty, od Kanady po Patagonię na południu. Długość ciała tego kota sięga 1,5 metra, ogon około 70 centymetrów. Wysokość w kłębie: 60 centymetrów. U dorosłych osobników masa ciała dochodzi do 100 kilogramów. Ubarwienie jego futra jest jednolite zarówno u samca, jak i u samicy. Sierść jest krótka, szarorudawa albo brązowa. Tworzy szereg podgatunków różniących się barwą i wielkością. Największa jest srebrzystoszara puma patagońska, najmniejsza natomiast ciemnoszara puma Andów. W niektórych okolicach puma nazywana jest kuguarem.
5.Jaguar - Jaguar jest amerykańskim odpowiednikiem pantery ze Starego Świata, zresztą bardzo ją przypomina. Jego terytorium sięgało od Stanów Zjednoczonych do północnej Argentyny. Świadczy to o jego zdolnościach adaptacyjnych. W Nowym Świecie tylko puma występuje na większym obszarze. Jaguar pasjonuje nadal naukowców, ponieważ jest jednym z najmniej znanych wielkich drapieżników.
Na sierści jaguarów widnieje charakterystyczny rysunek: szerokie, czarne rozety, otaczające czarny punkt. Deseń ten jest widoczny nawet u jaguarów o czarnym umaszczeniu. W półmroku, panującym pod drzewami, plamy światła i cienia jeszcze pogłębiają kamuflaż czającego się drapieżnika. Niestety, takie futro wystawia go też na niezliczone niebezpieczeństwa, jest bowiem bardzo cenione. Stanowi najbardziej poszukiwane trofeum na całym kontynencie południowoamerykańskim. Jest ono istotnym źródłem dochodu dla biednej ludności, a wartość handlowa skóry znakomicie wyjaśnia przyczynę zabijania jaguarów.
6.Tygrys - Tygrys jest zwierzęciem leśnym, może żyć wszędzie, gdzie znajduje obfitość zwierzyny i gąszcz, w którym może się przyczaić. Podobnie jak wszystkie kotowate, jest znakomicie przystosowany do polowania. Jego sierść o ciemnym pręgowaniu stanowi znakomity kamuflaż, gdy tygrys przyczai się w cieniu drzew lub wśród traw. Stąpa tak cicho i zwinnie, że zdaje się zaledwie muskać ziemię. Dzięki swej zręczności potrafi wykonać skok długości 5-6 m, by dopaść ofiarę. Nie jest jednak okrutnym i niezwyciężonym drapieżnikiem, jak go przez długi czas opisywano, ani też zwierzęciem, którego „jedynym instynktem jest stała wściekłość, ślepa furia, która nie rozpoznaje i nie rozróżnia niczego...” jak opisywał go Buffon, wielki osiemnastowieczny przyrodnik. Tygrysy ludojady to najczęściej zwierzęta ranne, niezdolne do normalnego polowania lub te, których przestrzeń życiowa została tak ograniczona, że nie wystarcza już do zaspokojenia ich potrzeb.
7.Ryś - Ryś wyrusza na polowanie pod osłoną zmroku i nocy. Cętkowana sierść maskuje go w lesie. Jego bardzo czuły słuch i wyjątkowa wrażliwość na intensywność światła sprawiają, że jest on znakomitym nocnym łowcą. Poza nielicznymi wyjątkami ryś wyrusza na łowy samotnie. Jak większość kotowatych poluje z zasadzki, ale oprócz tego potrafi wytropić zdobycz. Nie ściga swoich ofiar, ale czeka czasami wiele dni na ich codziennych ścieżkach, lub skrada się, kiedy je wypatrzy.
8.Lew - „Król zwierząt”, „Pan sawanny”, „pan życia i śmierci”, wszystkie te określenia lew zawdzięcza zapewne swej wspaniałej kryzie, wysoko noszonej głowie i przerażającym rykom, jakie wydaje. Pan sawanny obojętnie przygląda się zwierzętom innych gatunków, które są dla niego raczej ewentualnym łupem, niż towarzyszami polowania.
Jeszcze przed kilkoma tysiącami lat lwy zamieszkiwały na południu Europy, ale przez wieki tępione przez człowieka, dziś spotykane są już tylko w rezerwatach.
O zmierzchu, po sawannie niesie się ryk lwa. Zwykle nie jest to zew łowiecki i zwierzęta, które najczęściej są jego ofiarami – zebry, gnu, gazele, impala i żyrafy- nie okazują strachu. Lew rycząc, zaznacza swą władzę nad terytorium. Odstrasza młodych rywali, którzy chcieliby zająć jego miejsce w grupie lwic i lwiątek. Chociaż jest większy i silniejszy od lwic, oczekuje, że to one zdobędą pożywienie.
